Merhaba Vietnam Merhaba Bosna

ayný mevsimi bekliyorduk seninle,ve kýþýn en önünde oturuyorduk
mevsim geldiðinde oturacak yer bulalým diye,
ben babamdan izin almýþtým biraz kendimi öldürmek için
merhaba Vietnam merhaba Saray Bosna!
sen sadece beni sevmekten sorumluydun
burnumun altýnda baþlýyordu ellerin, göðe yakýn duruyordu saçlarýn
ben iz takip ustasýydým ,kendi ameliyat izlerimi izleyerek bulmuþtum ameliyathanemi
kalbime yapýþan kirpiðin yüzünden
yaþarýyordu böyle kalbim akþam üstleri



bazý geceler biraz þarký biraz erzak gönderiyordum Saray’a
ve yaþlýlarýn bedenlerindeki kurþun izlerini topluyordum sessizce
sen beni seviyordun evde, durakta,iþte ve ölümünden arta kalan zamanlarda
adým,dilinde apse yapmýþ iltihap barosuydu
üþenmeden gittin dilini çektirdin, nasýl olsa yenisi çýkar diye
bu gece gözlüklerini çýkar ve beni dinle
ben Vietnama gidiyorum, bana biraz ekmek biraz ellerini hazýrla
dönmezsem merak etme
kapýlarý ört, þiirlerimle pencereleri kapat, her yeri kilitle
buzdolabýnýn kapýsýný açacaksan kim o demeden açma



ayný enjektörle çekiliyorduk birbirimize
ve ayný komalarla uyuyorduk dilimizi masanýn üstüne koyup
ayný göz kapaklarýný açýyordu iþçiler
ve bakýþlarý çekip kuyumuzdan kapatýyorlardý
ayný uykuyu ikiye bölüp uyuyorduk yazýn
terlemeden uyuyalým diye, rüyamýzda soðuk sularda yüzüyorduk
yüzlerimiz birbirimizi iyice tanýdýktan sonra gereksizdi
bunu ikimizde biliyorduk,kullanmýyorduk yüzlerimizi
bakýþlarýmýzý güvercinlere veriyorduk sabahlarý
sen demli üç þekerli içerdin çayý
ben açýk iki gözünle,
vietnamý özlüyordum dizlerinde
ve ben ölenlerin ismini sýrtýna yazmaya devam ediyordum
seni unutmayayým diye...


ayný ormaný bekliyorduk seninle,
ayný tankýn gölgesinde öpüþüyorduk
ve ölülerin gölgelerini incitmeden gömüyorduk topraða önce,
annem keþke doðduðumda gül yerine isim verseydi bana
ve sen de koklayarak seslenmeseydin bana
beni öldürmek için bana sormanýza gerek yok, annemden izin almanýz yeterli
merhaba vietnam merhaba saray bosna!



Sosyal Medyada Paylaşın: