Usandým, Yoruldum bu yollardan gide, gele Tükenmiyor ki yollar da gitmekle Hiç tükenmiyor… Ama nefesim kurudu Tüm anýlara çata çata.
Rüþvet istiyor her budak Çattýkça kendilerine Sarýldýkça budaklara hep Anýlar dahi rüþvet istiyor kurtulmak için Kendilerine bir daha dokunmamak için Söz istiyor Tembih ediyor tekrar tekrar bana; “Bir daha gözüme görünme” diye.
Her þey boþ… Bu yol ki bitsin… Usandým artýk, bu yoldan gitmekte Boþu-boþuna tükenmez yolculuktan Usandým… ---- 03.11.1961 – Ankara
Ýsmailoðlu Mustafa YILMAZ – Ýstanbul
Kaynak:DAMLA DERGÝSÝ – Edirne - 15.12.1961 - (Sayý:3-142).