demindeyim

demindeyim
içime çöreklenen her acýnýn ve sabahý olmayan gecelerin
can çekiþiyor giyinmeyi bilmeyen dudaklarým
son kez de olsa uzat nefesini ve zehirde olsa bir kýzýlcýk damlasý býrak kuraklarýma…



vurgun yemiþ her mavinin akýntýsýnda hem rüzgarým hem yelken
ateþ böcekleri saplýyorum gecelerimin en mahrem tenine
bir ayinin tam da ortasýyým ölüm tamtamlarý çalýyor ýssýzlýðýma
üzerine basýlmýþ bir mayýným bilirsin iþte “seni hala çok seviyorum”



mevsimsiz bir hasadýn gölgesindeyim hesapsýz
sararmýþ bir yapraðýn düþmeye yakýn hüznüyüm
kaç mevsim daha çiçeklenecek adýn baharlarýmda
gözlerime yaðdýrdýðýn her yaðmurda kaç damla daha yakacak kirpiklerimi



geçiyorum kendimden ve ecelim olan tüm düþlerimden
bu koca þehir bile benden geçiyor ben senden geçemiyorum
“neden” diye haykýramadýðým boðazýmda düðümlenen tek gidendin
ve ben hala aptalca, hesapsýzca ve yalnýzca “seni seviyorum gülüm”



oysa
her þey seninle güzel ve seninle son bulacaktý týp ký þarkýmýz gibi

ahh sevgilim ahh
mahzenlerime yatýrdýðým þaraplarýma kekremsi bir tat
ve kadehlerimde de gezinen son dudak olmaný çok ama çok isterdim…





ilhanaþýcýkasýmikibinonaltý




Sosyal Medyada Paylaşın: