Su taþýmayla dönmez deðirmenin lak taþý
Yýkýk bir harabeden ev hane olmaz Leyla
Sevenin giden için dökülse gözden yaþý
Gönülden filizlenen çiçekler solmaz Leyla
Kulu aðlatan kulun hiç yüzü gülmez Leyla
Kaç mevsim geçti bilmem çoktandýr gittin burdan
Dün gibi sýzlýyorsun sol yanmda ta þurdan
Belki çýkýp gelmezsin girdiðin o çukurdan
Acýlar ýrgat olsa aþk çayýn yolmaz Leyla
Deðer görmeyen insan pek kýymet bilmez Leyla
Desinler unutmuþsun anmýyorsun adýmý
Gören var hayatýna almýþsýn bir adamý
Kötü diye konuþur edip dursan yadýmý
Boþ urban çer çöp ile dol diye dolmaz Leyla
Nankörler kesesinde pul akçe bulmaz Leyla
Gün gibi aklýmdasýn kalbim senle çoþuyor
Gönlümün deryasýna hasret dolmuþ taþýyor
Bu divane sevdiðin gelirsin der yaþýyor
Özleme reva yürek özlemden yýlmaz Leyla
Kötü olan dilleri iyilik çelmez Leyla
Þarkýlar seni anar türkülerde sen varsýn
Ýçimde yanýp duran onulmaz korlu harsýn
Temmuz’da üzerime yaðan amansýz karsýn
Zalimin yüreðini mehamet delmez Leyla
Yaþanan bir maziyi kimseler silmez Leyla
Her aným ayrý hüzün yolunu bekler gözüm
Sana mektup yolladým oku eyle bir çözüm
Ya gel yada hiç gelme bitsin ertýk niyazým
Çýkar arayan dostan hayýrlar gelmez Leyla
Mazlumun gönül ahý kimseye kalmaz Leyla
M.Kýlýçel
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.