KASIMDA BİR PAZAR...

Kasýmda bir pazar
Gün yorgun çevirir baþýný
Ve bir yanda ölü mevsimler
Düþer aklýma;
Ve kutsal görkemine, hizmet etmeði özler
Yine bir sonbahar sabahý
Altýn yolculuðunda, hepsi onun yoldaþý
Öðleye doðru, vakit ilerliyor
Güneþ vurmuþ balkona, içini titreten ses
Camide okunan selâ, kimlerin ömrünü bitirdi.

Kimlerden dökülür yapraklar?

Hangi aðaç çýplak kaldý ki, dýmdýzlak
Gündemin alt üst ettiði ruh alemleri;
Ýzlemez çöküþünü, orta yaþým:
Güzeliðe hayran, baþtan saðma yaþam tutkusu:
Ölgünlüðün güncelini kucaklýyor
Yine taptaze doðan günün, gözüne hiç bakamaz
Bulutlar çarþaf gibi, gökyüzü sis içinde
Güneþ hayli ýsýtýyor
Mevsime oranla;
Kuþlar uçuyor, kalan son kara sinekler
Odalara girme peþinde.
Kel kel kalmýþ aðaçlarda yapraklar
Saksýda çiçekler kuru masada mandal sepeti:
Ah içerde çocuklarýn okul giysilerinre ütü bekliyor
Ah sevgili kýþ mevsimine hazýrlanan dekolte giyimiþ dekoru
Üstünden ayrýlmaz gözüm
Ölüp gözlerden ýrak, göklerin tepesine
Gül/yüzün tapsýn yine:

Ah manzarasý ayaz kýzýllýk sonbahar
Kýþ atmýþ adýmýný camdan içeri
Beklenen bir taze umuttu oysa,
Her sabah taze fýrýndan çýkan dumaný tüten taze ekmek
Memlekete dair bu çöküntü .
Ýçsel bir sýkýntý olmasa yatakta huzursuz uyku!
Bir saða bir sola dönmeden uyusam bütün gece:
Uzakta bir can varsa ciðerpareden kopan
Bir evlat, tüm evlatlar aklýnkaldýðý
Üstünü örtü mü?
Yoksa açýkta mý kaldý vesvesesi:

Ve toprakta yaþam belirtisi, yaþamak gayesi amaçlar, edinimler
Yeþil çimenler, sonbaharýn ölgün yapraklarýnda akan zaman
Fýþkýrýr krizantemler rengarenk
Soluk bir kasým sabahý
Çocuk kalan ruhunun, çocukluk bakýþýndan
Kulaklarýný okþuyor, tek bir sesin ahengi:
O sessiz þarký fýsýldar sanki, tek bir aðýzdan sana.
Yirmi kasým ikibin onaltý
Kuþlar ve çocuklar hayat veriyor..
Gün pazar, mevsim sonbahar
Deðiþmez günlerin akýþý....

Yaþama nasýl bakarsanýz, öylesi geri döner...

Nurten Ak Aygen
20/11/2016
Sosyal Medyada Paylaşın: