Sessiz odamda sensiz,sesi kýsýk þiirler dinliyorum, Ýnsan doðmak deðil,marifet insan kalmak ve aþýk olabilmekmiþ.. Ne tuhaf unutmak istemeyiþim seni Melisa... En kuytu köþeme saklamaya çalýþtýðým kadýn, Merkezi senmiþsin Dünya’nýn ve ben etrafýnda dönüyor ha,dönüyormuþum, Parke taþlarýný ezbere bildiðim sokaðýndayým þimdi, Ellerini ilk defa tuttuðum o sokak varya,tamda orada. Melisa,ya sen neredesin ? Iþýklarýnýz yanmýyor ! Pembegül’üm,bir bebeðin tenine sinmiþ kokun.. Ellerimde býraktýðýn parmak izin silinmeye yüz tuttu. Gözlerin;O kahvenin her tonu gözlerin yok artýk üzerimde.. Üzülmüyorum,mutlu olduðun düþüncesi aklýma her geldiðinde, Lüzumsuz endiþedir belkide bu içimde ki, Ümidimi yitirmemeye çalýþýyorum, Melekler aðlýyor halime,ben bir sigara daha yakýyorum. Özlüyorum yalan deðil,hemde çok özlüyorum.. Zamaný Alsancak’ta bir kafenin,D-6 numaralý masasýnda durduruyorum. Lime lime sana dair beklentilerim, Elimde deðil iþte,unutamýyorum.. Dualarýmýn arasýna hapsediyorum seni, Ýnsan doðmak deðil,marifet insan kalmak ve aþýk olabilmekmiþ.. Melisa tek aþýk olduðum kadýn. Marifet sana aþýk olmakmýþ. . Çaðlar ÖCAL . 20.11.2016 00.49 Sosyal Medyada Paylaşın:
Çağlar Öcal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.