Yeri göðü yaradaným ne olursun anla beni,
Böyle yolda durdum diye dinden çýkmýþ sanma beni.
Yolu bilsem yüz sürmesem ,üslubumla kibirlensem,
Kâbe yolundan da dönsem yoldan çýkmýþ sanma beni.
Ben ki yoktan varolmuþum hamurunda yoðrulmuþum,
Ruh’tan öte kul olmuþum seni bilmez sanma beni.
Yaðmur verdin yeþil verdin ,deniz verdin rýzýk verdin,
Tabiata kýlýf verdin , çýplak kulun sanma beni.
Hak istedim yürek candan, suç kimindir akan kandan,
Kýrlangýcýn kanadýndan ,düþüyorum sanma beni.
Cenetinden ödül alsam ,cehenneminden ceza bulsam,
Senden ýrak biran dursam þeytanýnla sanma beni.
Günü geldi kibirlendim kýlýç kýn’da meþinlendim,
Dinsiz diye çok fiþlendim,onlar gibi sanma beni.
Abdal gibi namaz durdum,Yunus gibi söze vurdum,
Çok okudum çokta sordum,ama buldum sanma beni.
Ruh’um belki vasiyetti,duyduklarým nasihattý,
Yaptýklarým eziyetti,tövbe bilmez sanma beni.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.