Hiç bir insaný unutmak, Bir insandan vazgeçmek, Bir insaný hayatýndan Sonsuza kadar çýkarmak Zorunda kaldýn mý hiç?
Hani ölmüþ gibi, Hani uzatsan da elini Tutamayacaðýný bilmek gibi, Her an kapýdan içeri Gülümseyerek gireceðini bekleyip Aslýnda hiç gelmeyeceðini bilmen gibi Özlemek, bu kadar özleyip onu görememek, Ona dokunamamak onu iþitememek Ne kadar umutsuz bir arayýþtýr o Kalabalýk caddede gecen binlerce yüze bakmak, Belki biraz daha görebilmek için o yüzü.
Ne kadar eritir insani fark etmeden Baktýðýnda aynaya sadece yüzünün Bir yarýsýný gördün mü hiç? Sana hayatýmdaki En büyük yoksunluðu yaþatandan Nefret edemediðin zamanlar oldu mu hiç?
Sami Arlan..
Sosyal Medyada Paylaşın:
TC Sami Arlan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.