Ah...

acý gülümüz oldu çekinerek iliþtirdiðimiz
en çok sarýsýný severim dediðin
mevsim mi
çiçek mi
sormaya korktuðum
not düþtüðümüz günler yýðýldý
yalanlarý altýna süpürdüðümüz
yüreðimizin hüznünden çok
bulutlar yüklendik
ah…
acýmýzýn ön adýydý
omzumuza dokunan diðerimiz
özenle sakladýðýmýz sorular
demde erimesiydi
ayný tatta kandýðýmýz sabahlarýn
yanýtlarý bilen öðrencinin gülümsemesiydi
alaycý bakýþlarýn
bir yerlerden nedenler düþerken
suya dalan kuþlardý
kýyýmýza vuran
ah…
yine mi dilinin ucunda
býkmadýn mý
taþa dokunup kaçmaktan
gözlerinin yaþlarýna zulüm
gülümsemesini býrakýr
ellerin kanamadýkça…(kbykl)

Sosyal Medyada Paylaşın: