sen, solan heveslerinle baþbaþa, gökyüzü yalnýz, deniz fena bir gecede hesaplaþtýn.
ellerin uslu, gözlerin pusluydu. sen hiç sevmedin, hiç üþüyüp yorganýna sarýlmadýn sesin buralarýn kýþý kadar soðuk gözlerin kýpkýrmýzýydý önce rüya sandýn yaþadýðýný sonra, belki anladýn...
"biz" demiþtik! "biz;sen su, ben balýk!" balýðý sudan etmesin Halýk!...
sen mi kurudun, balýk mý zýpladý karaya!... ne merhemler basýldý sonra yaraya...
sen þiirler yazmaya baþladýn etkisi geçince ateþin, ben zaten yazýyordum... anladýk ki; bir adam etmez toplasan ikimizi!
ben deliyim az buçuk sen tam bir çocuk!
neymiþ?! istanbul’un gözleri yeþilmiþ efendim! büyük anne rahmetli, olsaydý þöyle derdi; "peeeh..." Sosyal Medyada Paylaşın:
süreyya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.