Edepli çoçuklardýk,þiir yazardýk Ýnsan etleri çoðaldýkça bir deri bir kemik kalýrdýk Alperenci’yi okurduk, Bir dað baþý yalnýzlýðý yaþardýk Kefen terazisi oldu mu doðruyu bilirdik,yapmazdýk Akþamlarý þaraba tapardýk Senin gibi ne kendimize ne de açýlmaz kapýlara tapardýk Þiirlerimize ölümü iliþtirerek yaþardýk Sevdiðimizin yedi katýnýn kýymetini bilirdik Temiz geldik,dert potasýnda kirlendik Yüce sesle beþ gülü koklardýk Aþýk gitti mi maþuk olurduk Bir zümrüt sarý sakala muhtaçtýk Olmasa duygulara karanfil atardýk Yunusu dinlerdik, Yaradaný yaradan dan ötürü severdik Martýlardan çýðlýklar duyardýk Kýrk akýlla cesarete korku salardýk Biz ki insanoðluyduk Hep açýlmaz kapýlarý açardýk… Hüseyin ÖZER(12.11.2016)
Sosyal Medyada Paylaşın:
şiirherşeyim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.