GECE EZANLARI
Ey gönül varlýk da sensin,yokluk da
Yakýn bir uzaklýk
Uzak bir yakýnlýk içindeyiz
Ýlk iþaret
Ýlk yansýma
Dilimizin dönmediði yerde devrildik
Zayýf filizlerimiz
Göðün en üst makamý
Aralýksýz inleyen
Ruhlarýmýzýn aðýrlýðý
Çorak artýk topraklar
Sussak geceyi kanatýyor
Konuþsak gündüzü
Kendimize gömülüyoruz savrulmuþ küllerimizden
Düþünceler sükun bulmuyor
Ölü diller
Bir susar bir konuþur
Aydýnlýk gecelerin karanlýðýndayým
Diri diri topraða gömülen çocuklar
Onlar için aðlarým
Güneþi azalmýþ avlulular
Yokluða karýþýyor ýþýk hýzý
Tipiye tutulmuþ
Eksile eksile kaybolan
Hayatlar baþka iklimler baþka
Geçmiþten geleceðe azalan bir gül kokusu
Ölümü öldürmek mümkünken
Kalbimizi öldürdük
Çekiliyor topraklardan
Acý sular
Ne varsa silmek yüzlerden
Silip tekrar yazmak
Varlýk kim yokluk kim
Dünya yýrttý geçti
Baðladý elimizi kolumuzu
Çizgiler çýkmazý
Ne olurdu gönüllerimiz konuþsaydý
Bunca yýldýr zehrini yutmak için mi yaþadýk
Saðýr bulur yeri
Kendini saðýr bulmaz insan
Giderek artan bir karanlýk uzar gider
Ruhum parça parça
Esmer teni
Döner durur
Hep ayný acýyý yansýtan solgunlukta
Yolumuzu kesiyor
Bir çarþaf gibi örtüyor dünyayý
Kayan ilk varlýk,insanoðlu
Ufka batanlar uykuyla bakanlar
Ýpini gerenler gerildikçe inleyenler
Uðultular geliyor
Saydam boþluk
Sýðmaz o köhne çukura
Saðanak süzülürken ellerimizden
Dirilebilirdi kalbinden
Hiç çýkmamacasýna karanlýk örtüler
Geçit ýþýksýz
Ýndikçe aldandýk
Bir türlü mevsimi gelmeyen yarýnlar
Sonu gelmeyen cümleler kurduk
Ayrýldý bedenlerimiz, kalbimiz
Yüzlerce dil bilsek ne yazar
Taþ ülke
Kalbim fecre kadar inledi
Daðýnýk
Gönül topraklarýna iltica
Gece ezanlarý
Selalar verildi
Biz yaþýyorsak
Bu ölenler kim peki...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.