HASRET TRENİ
Söðüdün altýnda kavak yelleri,
Esiyor baþýnda aðlýyor Melek…
Kaldý baþka yaza duvak telleri,
Baharý düþlerken kýþlýyor dilek…
Kaptýrdý gönlünü bir göçmen kuþa,
Sürmeden sefayý düþtü yokuþa,
Kör olasý sevda zorluyor tuþa,
Sebebin adýna deniyor felek…
Bitmiyor dönüþün hiçbir haftasý,
Sandýkta bekliyor mavi taftasý,
Sevdasý yedirdi deli yaftasý,
Hasret treninde gidecek bellek…
Aþkýn girdabýnda gönül sayfasý,
Anlamaz sevgiyi cahil tayfasý,
Boðacak Melek’i cadý kalfasý,
Yerlere düþürdü bahtýný elek…
Cantekin der; vazgeç desem nafile,
Döndü gurbet elden birçok kafile,
Gelmez sevdiceði bak insaf ile
Sabýrla kavuna dönüþür kelek…
GEL GÖR KAHTAYI DOSYASI
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.