KEDERİMİ ÇOK SEVDİM

-Kederimi Çok Sevdim-
...
Sen
aldýðým armaðandýn hayattan,
kabul edilen duamdýn rab’dan
kalbimin kilidini açýp çalandýn
zalimin biri deðilsinki gidebildin

Ben
tattýrdýðýn duygulara haramdým
doymadýðýn haremlik de deðildim
soyadýný taþýyan helalin olurdum
sözlerin arkasýnda duran biriydim

Sen
vicdan muhasebesinden bihaber
yetimken yetim gönlü kýrabilensin
yeminlerin hesabýný veremeyeceksin
bilinmeyenin gazabýna uðrayabilirsin

Ben
sonsuz güvendim sevil’dim zan-nettim
kimim kimsem bi-haber diyemiyorum
koruyup gözetenim bilir elbet niyetim
önüm arkam sonum selamet diyeyim

Sen
doldurmana bakarken mutluluk küfeni
arkandan aðlayan kalpleri düþünmedin
sýnan sende bakalým zamanýn yakýn
gülmelerin helalliðini de unutma sakýn

Ben
bilemem konuþmayý da hep yazarým
yazgýmdan çile çektim hep diyemem
kabullendiðim yanlýzlýðým benim hayrým
düþlediðin sonun olmaya da adayým

Sen
düþünmezmisin, yaptýðýn gelecek ardýndan
hafiflesin baþýn dök taþlarýný artýk günahýnýn
Kabahatin affý zor deðil yeterki özrün olsun
Tamam Ýstediðin yerde durmak senin hakkýn.

Ben
nihayet müsterih gönlümle çokça barýþýðým
Seviyorum kaderimi en az seni sevgim kadar
Kederim demiyorum ayrýlýða artýk alýþtým
Saklayýp anýlarý yastýðýmda seni düþlüyorum.

Sevil Özdemir
Sosyal Medyada Paylaşın: