Sana haksýzlýk ettim, Gülüm, kraliçem, Yuvamýn temeli, Yýllarca kötülük ettim sana, Caným, evimin direði… Sen, Sen yüreðinde benim adým olduðu için, Hep sustun, Hep dinledin, Hep kahýr çektin… Doðum gününde yüzük, Evlenme yýldönümünde, Bir demet gül alýp, Gönlünü okþamadým. Kadýným benim, Dünyamýn anlamý, Hayatýmýn mana’sý… Ne çok üzdüm seni ben, Ne çok aðlattým seni… Ama bir gün olsun, O güzel gözlerini, Bakýnca yüreðime iþleyen, Gözlerini kaçýrmadýn üzerimden, Hep sevdin beni… Senin beni sevdiðin kadar, Ben seni sevdim mi bilmiyorum. Kadýným benim. Sen yoktun ya bir süre, Ayrýydýn ya benden bir süre, Düþündüm, Sýkýldým, Aðladým… Sensiz, Soðuk dört duvardan, Ýbaretmiþ evimiz. Sesin yoktu ya evin içinde, Gülüþün yankýlanmadý ya kulaklarýmda, Ölümü yaþadým.. Sahi unutmadan, Yirmi yýl boyunca çok söyleyemedim. Sarým, sarý gülüm, Seni çok seviyorum
CEMAL KAYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
cemalkaya07 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.