-Aþkýn Zikri- ... Mütemadiyen; bir kez, bir kez daha düþünürsün de, boþa koyarsýn dolduramaz yerini kimse, doluya koyarsýn taþkýnlara uðrar sevgin anýlarýn suçu yüzünden.
Ve, yinelene yinelene yeniden dimaðýný kemiren sevdan herþeye ve herkese raðmen karþý çýkar ki, hele de aþk baþa þimþir tarak misali anlamazlarki o aþkýn yüceliðinin kalpte açan derin yaralarýný.
Aþk’a bir borcum var biliyorum ve çok mahçubum ve çok arsýzým ýsrarcý sevdanýn layýk olduðu bir tek ’’O’’ varken.
Bu kadar ýsrarcý sevmelerden bana gönül koyar diye çok korkuyorum ve dualarýmda hep buyüzden el açýyorum yaðdýrsýn sevdayý avuç içlerime ve ben ona yüz süreyim buram buram özleminin kokusunda diye.
Þöyleki; ’’Bana layýk görmeyeceðin sevdanýn kalben düþüncesinden bile kurtar beni’’ diye diye tekrarlýyorum unutmamayý farkýnda olmadan kendime yinelediðim aþkýn zikrinde.
Hay allah kahretmesin bu sevdayý, yinemi dilime pelesenk ettim unutmamayý.
Yinemi dilimde aþkýn nakaratý.!
Sevil Özdemir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sevil Özdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.