Ey sevgili hayal dünyam,
kapanýr kapýlar yüzümüze
uzak düþeriz senden artýk sonsuza dek
aklýmýzla
çekip alýr bizi yýllar,
mucize dolu iz kalmaz ardýndan kaybolur
yabanýl cazibenden
bizi bizden en çokta kendimizden
üstümüzü silkeleyip güz ekili güller süreriz tarlaya
orkide iklimlerinde bir sonbahar yazýndayýz
yüreðin yetimhanesinde uçuyor kuþlar
her yaprak kýzýl bir kuþ rüzðarda yeleleri uçuþan bir kýsrak
her yaprak ölümü öpüyor toprakta
kara yazgýlý çölünde sabaha karþý
ýssýz bir koy gibi duruyor
gönlümün orta yerinde
akdeniz gibi uzanýyor arasýra hatýralar
öksüz çocuklardolaþýyor hücrelerim
ayazlamýþ bu kuru sonbaharýn yaprak dökümü
her doðan sabahla
kasým patlarý gibi açan güneþ
uykusuz çýplak aðaçlarýn örtüsü gökyüzü
üþüyor
kimbilir kaç kuþa yuvadýr
aðlayan gözbebeklerinde gelinciklere hasret
kýzýl güz gülleri
yavaþlýyor adýmlar git gide uzanan zamanda
kýlý kýrk yarýyor akan sular akþam olan gönlümde
yansýmasý aynalarda güzelliðin
dipsiz bir kuyusudur bakýþý gecenin
akþamýnda yýldýzlar ürkek, dolunlay bulutlarda
saçlarýný tarayan rüzgarlar aðlýyor
içimizi süpürmekte köy köy
deþtiðimiz eski bir yara
kýþ uykusundan uyandýkça çalýyor kapýmýzý
eski bir þarkýnýn notalarýnda vakit hayli geç
abbas buyur önden geç özgürlük dediðimiz
acýlardan doðan çocuk
ah ortaçað hayalim sonsuz aþkým
ruhuma bastýðým ayakizim yürü yürüyebilðince ileri...
uçan hayallerimin rengidir özgürlük....
Nurten Ak Aygen
11/11/2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.