NE DEYÝM.
Felek prangalar taktý her demde,
Dünyanýn çilesi, gamý hep bende,
Gözyaþýmý sildim kendi elimle,
Günüm ýþýk olmadýki ne deyim.
Ýçimden kopanlar baðrýmý deldi,
Nankörlük mengene ruhum bir teldi,
Geceler bir ölüm, bak yine geldi,
Hiç huzurla yatmadým ki ne deyim.
Ýnsanlýk varmýki, iyi ne demek,
Bu yolda uðraþýp,çok verdim emek,
Hayatýn yolunda çile çekerek,
Bir gün gülmedim kime ne deyim.
Hayatýmý ben çevirdim mezara,
Bilerek uðradým kötü nazara,
Ýnsanlýk kaç para, dostluk kaç para,
Yaptýklarým bilmeyene ne deyim.
Geçirdiðim hayat kötü zamandý,
Bal da yedi isem,tadý yavandý,
Bu zavallý gönlüm kimlere kandý,
Bala zehir kattým kime ne deyim.
Hep koþtum bilmedim huzur ne idi,
Kalpteki sevginin özü ne idi,
Kulak ver Rabbinin sözü ne idi,
Ömür geçti duydum kime ne deyim,
Erol’um deðmezdi onca çabaya,
Nankörler borçludur elbette sana,
Bilmem bir telaþe düþer’mi obaya,
Erken göçüp gidemedim ne deyim.
9.11.16 Erol Köktaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.