Atam

Emanetin vardý, çaðlar üstünde,
Katýna ak yüzle çýkmadýk ATAM.
Oysa her zamanda belliydi düþman,
Þafaða tohumlar ekmedik ATAM.

Devþirme beyinler, zihin karýþýk,
Kimler kýskacýnda kimler alýþýk,
Kabrinin üstünde sönmüyor ýþýk,
Lakin yüreklere yakmadýk ATAM.

Medeniyet özden, cevheri aldý,
Millet dedin fakat tek adý kaldý,
Ben Türk’üm dedikçe yedim tokadý,
Tarihe gözünle bakmadýk ATAM.

Ne büyük hedefler verdin bizlere,
Yeni kavram “Türkiyeli” gözlere,
Sözümüz geçmiyor kahpe izlere,
Yazýk tabularý yýkmadýk ATAM.

Cumhuriyet kutsal bir yemin gibi,
Þimdi karanlýðýn görünmez dibi,
Her þeyin önünde, yoklarýz cebi,
Yürekten yüreðe akmadýk ATAM.

Duygular yaralý, gönüller puslu,
En þedid ordular, ne kadar uslu,
Teranede laflar, süslü mü süslü,
Gerçeði yoluna sokmadýk ATAM.

Yönetsinler diye adamlar seçtik,
Tahtlara oturtup seyrine geçtik,
Kadehler kaldýrýp þerefe içtik,
Altýmýz oyuldu takmadýk ATAM.

Ne býçak görünür, ne de yarasý,
Darbelerin gelmez ardý arkasý,
Öyle revaçtaki manda fýrkasý,
Tatlý canýmýzý sýkmadýk ATAM.

Emanet sahibi meydandan kaçtý,
Mallar talan oldu havada uçtu,
Hahamlar gülerek kucaðýn açtý,
Mirasý yemekten býkmadýk ATAM

Sosyal Medyada Paylaşın: