Kara toprak kabirde kumsalýmýzdýr bizim. Canýný sakýnmayan emsalimizdir bizim. Bayrak tabut üstünde al þalýmýzdýr bizim. "Hürriyet ve istiklal timsalimizdir" bizim. "Milli sýnýrlar bütün, ayrýlamaz" sözüne. Namusdur demeseydik, bakamazdýk yüzüne.
Biz ki Cumhuriyet’in yolunda düþman ezdik. Zalimlerin zulmünden ne korktuk ne de bezdik. Belki düþman çok fazla onlardan kat kat azdýk. Senin önderliðinde koca bir tarih yazdýk. Egemenlik kayýtsýz þartsýz Millet’in dedin. Ýnancýn tamdý bize güvenerek söyledin.
Ýnsan beþer diyorlar, kimisi yoldan þaþar. Hainler dökülüyor, yok olup üçer beþer. Yolundan ayrýlmayan, asýrlarca hür yaþar. Emanetin bizlerde, yaþatmak bize düþer. "Bugün vatanýmýzda bir milli kudret varsa" Ebedi böldürmeyiz, kimse sanmasýn arsa.
Alný açýk yatýyor, topraðýmda þüheda. Onlar Vatan uðruna eylemiþlerse cüda. Yol gösteren sen oldun, kar da, kýþta pusuda Her on kasým gününde, sana destanlar feda. Ordular ilk hedefin Akdeniz diyen sendin. Haince planlarý önce us’unda yendin.
Ýnsansak biz özünde, adem ki ilkemizdir. "Birlik ve beraberlik" madem ki ilkemizdir. Doðru atýlan yolda, kadem ki ilkemizdir. Yaþayacak eserin, kýdem ki ilkemizdir. Boþ lafa inanmayýz, asla etmeyiz meyil. "Ýnada izindeyiz" dediysek boþa deðil.
Biz bu Vatan uðruna, evlatlara kýydýysak. "Bilimi, feni alýp" kafamýza koyduysak. Teknoloji çaðýna giden yola uyduysak. Daða tüneller kazýp, ilmek ilmek oyduysak. "Baðýmsýzlýktan yoksun" bir Ulus olamayýz. Dünya hýzla dönerken, geride kalamayýz.
Türk oðlu Türküz deyip yolundan hiç þaþmadýk. Namussuza, hýrsýza, bir adým yanaþmadýk. Haddimizi bilerek, boyumuzu aþmadýk. Ahlaka deðer verdik, zenginliðe koþmadýk. Þeref sözüne uyup, kendimizi biledik. "Kimseden ne merhamet, ne de insaf diledik."
Gözümüz ayrýlamaz, ne arpacýk ne gezden. Nene hatun anamýz, Bekir onbaþý bizden. Onlarýn torunuyuz, inancýmýz bu yüzden. Paya düþeni aldýk, býraktýðýn her izden. Sana övgüler sayýp, matemini tutmadan. "Yurtta sulh, cihanda sulh" sözünü unutmadan.
Gözlerim biraz yaþlý, bütün bunlarý derken. Yanaklarým allandý, son sözleri söylerken. Saygýyla duracaðým, sabah siren çalarken. On Kasým sabahýnda sana rahmet dilerken. Affet kusurumuzu diye yazýp destana. Çiçekler atacaðým, dualarla büstüne.
Mehmet Fikret ÜNALAN Ata’mýzý anarken... 10 Kasým 2016/Saat 02.30 Batýkent/Ankara Sosyal Medyada Paylaşın:
UNALAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.