10 KASIM

Her sonbahar hatýrlatýr bana
Esen acýlý bir rüzgarla
Ýçimdeki büyük hüznü vurur yüzüme

Atam gözlerini yummuþtu
Saat dokuzu beþ geçe, Dolma bahçe’de
Milyonlar gözyaþý dökerken inanamýyordu
Atatürk’ün öldüðüne

O puslu o karanlýk gecenin sabahýnda
Beklerken Güneþ’in aydýnlýðýný
Maalesef yas tuttu Güneþ o gün doðmadý

Bütün güzel kokan çiçekler ölüm kokuyordu
Ya yurdumu aydýnlatan meþaleler sönmüþtü birden

Dallarý kýrýldý gövdeleri daðýldý aðaçlarýn
Gölgelerde yandý ateþler sularý alev aldý
Milyonlarca Türk aðlýyordu

Siren seslerini duyan Kuþlar terk etti aðaçlarý
Ya milyonlarca Türk kan aðlýyordu
Bayraklar boyun büktü yarýya indi

Atamýn öldüðünü söyleyemiyordu dilim
Yaþlarla dolup taþýyordu gözlerim
Atamdý en büyük tarihim
Anadolum
Yurdum
Vataným
Komutaným
Ýlk Öðretmenim
Bugün en büyük acý günüm
Bu gün 10 Kasým.

Sabahat Çelik---------------- Büyük Atamýzý rahmetle anýyorum

ATATÜRKÜM
Küçüktüm on kasýmda
Atamýn resmini süslemek için
Bahçemizde ki çiçekler az gelirdi bana .

Birde komþulardan kýrmýzý karanfiller isterdim

.
Küçüktüm okul yolumda hep Atatürk olurdu ,

Nereye baksam bana gülümsüyordu,

Küçüktüm ama
Atatürkün büyüklüðünü yüreðime sýðdýrýyordum .

. On kasýmda büstünün saðýnda ve solunda yanan
,
Meþalelerin önlerinde saatlerce ayakta durmak
Beni kocaman bir insan gibi sorumlu kýlýyordu.


Küçüktüm on kasýmda öldü dedi tarih bize
,
Ama, ben ölmediðini bilmekte
Ve onu kalbimde hissetmekteyim!
Küçüktüm ilk öðretmenim Atatürktü benim .

O benim Memleketim.

O benim tarihim ,
O benim tek Cumhuriyetim,
ATATÜRKÜM
Sabahat Çelik
31.10.2016

Sosyal Medyada Paylaşın: