Aþký ararken deðil, Hiç aklýmda yokken aþýk oldum,
Öyle bir aþk ki, ürkek bedenim yaralý, titrek yüreðim,
Bu nasýl bir rüya idi, senle uyudum, senle Uyandým.
Düþlerime, Senden baþka hiç kimse deðmedi Kadýným.
Sevdan ile yanýp Yangýn yerine döndüm; acý göz göz köz gibi
Ýliklerim duman kül gibi, hücrelerime sýzdý hayalin açan gül gibi,
Aðustos ayýnda suya hasret toprak gibi, zemheride har gibi,
Can diye aradým, Senden baþka hiç kimse, can olmadý kadýným.
Tarifsiz kalan tek þey, Gurbet, hasret neden içimde baki,
Yanýmda bile Hasretinle döndüm, bir Mevlana Þems sanki
Damarlarýma ince sýzý, þahdamarýma saplanýr çaresizlik oku,
Ruhuma, senden baþka hiç kimse derman olmadý kadýným.
Çöl fýrtýnalarýnýn durduramadýðý Mecnun Leyla misali
Yüce daðlarý deldiren Ferhat ile Þirin’di aþkýn temsili
Kurumuþ dala gonca gül açtýran Kerem ile Aslý’ emsali,
Yüreðimde senden baþka hiç kimseyi sevmedim Kadýným.
Baðrýmý Yarýp girmeni, içinde gizli kalmaný istedim.
Gülüm olsan soluncaya dek, ölüm olsan yok demem,
Çalsan kapýmý, hiç direnmem acarým ardýna dek..
Mezarýma, Senden baþka hiç kimse koymasýn kadýným.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.