Biz Kimiz Neyimize Güveniyoruz.

Dünyevi telaþlarýmýzýn arasýnda yürürken,
Dünya telaþlardan çýkamýyoruz.
Umutlarýmýz ve özlemlerimiz yarýnlarýn arkasýnda,
Yaþadýðýmýzý zannediyoruz.
Sahte mutluluklarýmýzla gülüyoruz.
Zamanýn býçak sýrtýnda,
Nefes alýp veriyoruz.
Nefes alýrsak mutluyuz.
Verince huzurluyuz.
Kendimizi kalýcý sanýyoruz.
Oysa bedenimizi zamandan,
Bir sonraki zamana taþýyamýyoruz.
Alýp verdiðimiz nefes kadar varýz.
Nefesimiz ha bitti ha bitecek,
Kendimizce varlýðýný çoðaltýyoruz.
Yaþam mücadelesinde,
Varla yokluk arasýnda dolanýyoruz.
Kapýlar kapalý, hiçbir yere çýkamýyoruz.
Meydanlar uçsuz bucaksýz,
Sesimize ses katamýyor.
Buruþmuþ yüzümüz,
Utancýndan aynalara bakamýyor.
Gafletle benliðimizi sivriltmiþiz.
Umutlarýmýz bitti farkýnda deðiliz.
Huzur yok hüsranýmýz büyüyor.
Elimizde olanlar gitti gidecek,
Biz halâ uyuyoruz.
O zaman soruyorum biz kimiz?
Ve neyimize güveniyoruz?

04.11.2016


Halil Müftüoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın: