Yaradan ne olursun al artýk canýmý, Bu acýlarý kaldýramaz oldu yüreðim. Sizleri muhtaç etmem kimseye, satarým kanýmý. Verin yavrularým elinizi, bu yollarý beraber yürüyelim.
Gözlerinize bakýnca tüm bedenim titriyor. Buna sevinmem mi, üzülmem mi gerek? Bir þeyler söylemek istiyorum, araya engeller giriyor. Sizleri çok özledim, sevdiðimi söylemem gerek…
Bana dargýn mý söyleyin, o küçücük yüreðiniz? Kavuþup sizlerle eðlenmek, gülmek istiyorum. Göz bebeklerim, beni öldürüyor gün geçtikçe özleminiz, Benim muhabbet kuþlarým gelin, sizi görmek istiyorum.
Allah’ým mutluluk bana yasak mý oldu? Hep aðlýyorum. Üzmeyelim birbirimizi ne olur? Hep candan gülelim. Gözlerim görmez oldu, özlemle sizsizliðe yanýyorum. Gelin beraber olalým, sevdiklerimizi ne olur üzmeyelim.
Ne yapacaðýmý artýk nedense bilemiyorum. Buna üzülmem mi, sevinmem mi gerek? Çok yorgun bedenim, ayakta duramýyorum. Damarýmdan çekilse de kaným, en güzel duygu sevmek.
Bazen düþünüyorum kuþlarým; “Ben kimim?” diye. Sizlerden uzaktayým, özledim, görmem gerek. Ben de insaným, muhtacým mutluluða ve sevgiye, Ýzin verin babanýza, amacým sizi sadece bir kere öpmek.
Þair Bilal dibe vurmuþ, kaldýrýn yalvarýrým. En büyük isteðim ölmeden sizlere kavuþmak. Her gecem yalnýz, ben de yalnýzlýðýma aðlarým. Allah’ým yalvarýrým, isteðim dönüþü olmayan yola girmek.