yaz kızım
her fidan kendi ormanýný büyütür ve her kývýlcýmda kendi yangýnýný…
hiç bir umudum kendi eceliyle ölmemiþtir
bir denizi kanatýrcasýna maviydim bir zamanlar
ne zaman günahsýz bir kadýn resmetsem hep kanardý tuvalim
düþlerimden kovulacaðýmý bilsem bile hep düþtüm kendime
tutukluk nedir bilmezdi bakýþlarýndaki katil
ecelime müebbetti gözlerindeki derinlik sýðlýma girdap
sarhoþ olasý bir þarabýn aðýzlar dolusu açlýðýydým mahzenlerimde
ayýk tek damarým dahi yoktu ki Tanrý þahidim olsun ayýlabilsem öleceðim
kendi kalbindeki söküðü dikemeyen ucu kýrýk iðneydim
ip ucuydum kendi bilmecesindeki deliði dahi es geçen
yatýlý misafiri olurdun üç kuruþluk aklýmýn tenhalarýnda
bütün çýðlýklara ben lal olurken sen kal isterdim geceler boyu
intihar süsü verilmiþ lirik bir þarký olur susardým dudaklarýma
cinayet mahalli olurdu aklýmýn sýnýrý fikrimden önce
damýtýlmamýþtý daha sözcüklerim ki namluya sürüldü þiir
damladýðým bir kalemdi az önce belinden vedalaþtýðým
ve
“yaz kýzým” der gaipten bir ses
gereði düþünülmemiþtir ve gerekte yoktur
hiç bir þiir þairini gömemez ve hiç bir þair de þiirini
aþk tutuþtuðunda vakitsiz en çok onlar ölür titrek nefeslerinde...
ilhanaþýcýkasýmikibinonaltý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.