ORMANLARIN DÜŞÜ

ORMANLARIN DÜÞÜ
Ormanlarýn düþü çaðýrýyor beni
Dövülmüþ kýzýl ýþýklara inat.
Seni getirecek bana,

Sarý güneþ sýzýntýlarýyla,
Dallar arasýndan gülümseyen,
Hayalini serpiþtiriyor etrafa.
Güneþ sarý ben üþüyorum!

Ormanlarýn düþü seninle geliyor.
Ama ben sensiz uyanýyorum!

Yapraklar meltem esintisiyle þarký söylüyor…
Ormanlarýn düþü seni getiriyor sanýyorum!
Gelen hayalinmiþ meðer.
Ýþte o zaman,
Dökülüyor gözyaþlarým yaprak, yaprak.
Her yaprak bir anýyla savruluyor,
Sensizliðimle dövünüyorum.

Güneþin sarýsýna inat,
Saçlarýmý okþayýþýn geliyor gözlerimin önüne…
Sen geliyorsun karþýma.
Ellerimi uzatýyorum sana gözlerim kapalý,
Bir bakýyorum ki ellerim boþ,
Gözlerimi açýyorum sen yoksun!

Ormanlarýn düþüyle geldiðini sanýyordum!
Sonra uyanýyorum sen yine yoksun.

Sabahat Çelik

Sosyal Medyada Paylaşın: