KÖYÜMÜN GECELERİ

Köyümün geceleri ýssýz.
Çocuklarý öksüz.
Ayaklar yalýn ayak.
Bedeni yarý çýplak.
Seslerine
Ses vermiyor. kimseler.
Kulaklarý saðýr,
Gözleri kör
Duygularý taþ kesilmiþ
Görmüyor
Duymuyor.
Hissetmiyorlar.
Geceler isyan etmiþ gündüze.
Gün aydýnlanmýyor burada.

Tek katlý
Aralýklý kerpiç evlerin,
Duvarlarý yýkýk dökük.
Bacalarýndan duman tütüyor.
Köpekler havlýyor.
Kurtlar uluyor kapýlarýn önünde.

Geceler üryan
Saklamýyor yalnýzlýðýný
Karlar yaðmýþ .tepelerine
Sis çökmüþ daðlarýn eteklerine.
Yollar izler silinmiþ.
Kaybetmiþ yolunu gidenler.
Gök yüzü Gri renkte
Ne güneþ sarý
Ne gök mavi.
Nede umutlar yeþil.
Karanlýða gömülmüþ ,umutlar
Annelerin
Yüzlerindeki çizgiler derin.
Göz yaþlarý aþýndýrmýþ.
Akarsu yataðý gibi.
Gün geçtikçe ,derinleþen.
Her bir çizgide acýlar yatar.
En çaresizinden.
SELMA MERÝÇ
Sosyal Medyada Paylaşın: