GÖNÜL KAPISI

Sen hiç gönül kapýna kilit vurdun mu?
Yüreðini kalbinde hapis tuttun mu?
Çocuk gibi haykýrýrken,
Yumruklarla kapýyý döverken,
Sen öte yanda durdun mu?
Bir teselli bile veremeden,
Tek bir söz söyleyemeden,
Öylece sustun mu?
O halde beni anlayamazsýn.
Kendi yüreðini hapsetmek neymiþ,
Dünyada bilemezsin.
Hele ki gece olunca,
Hele ki etraf kararýnca,
Kalbin zindana dönünce,
Gönlünü kilitli býrakýp kaçamamak,
Kapýsýný ise açamamak nasýl zor bilemezsin.
Özle bir çaresizlik ki bende ki,
Býraksam koþup gelecek yine yanýna,
Býrakmasam içeride kýyacak canýna.
Sana gelse de ölecek,
Sensiz kalsa da ölecek.
Yanýna gitsem yüzüme bakmayacak.
Üstüne gitsem benim de canýmý yakacak.
Laftan sözden anlamayacak.
Ýþte böyle bir çaresizlik içindeyim.
Ýþte bu yüzden sana kinliyim.
Deðer miydi ettiðin bu zulüm,
Hem bana, hem kalbime.
Bari bir kere gülsen,
Ölür müydün yüzüne.
Bir kere görünsen,
Olmaz mýydý gönül gözüme.
Sevgin yok tamam da,
Ýnsanlýðýna ne oldu.
Kalbin yok anladým da,
Ya vicdanýn...
Peki ona ne oldu?
Kime söylüyorum ki,
Sanki senin umurunda mý?
Yok yok,
Ölecekse de yüreðim bende ölsün.
Sana geleceðine,
Dört duvar arasýnda sürünsün.
Zaten yeþili sayende unuttu,
Bari karanlýkta çürüsün.
Nasýlsa sen benden çok çektireceksin.
Nasýlsa ucunda ölüm de olsa,
Sevmeyeceksin.

Celal BAHAR
Sosyal Medyada Paylaşın: