BABA(GÖLGEN BANA YETERDİ)
Sen gidince arkamda, koca daðlar yýkýldý,
Uzaklarda olsam da, gölgen bana yeterdi.
Yüreðime sensizlik, kurþunlarý sýkýldý,
Ayrýlýðýn acýsý, bin ölümden beterdi.
Dualarla adýný, gözyaþýmla anarým,
Tutuþan mihrabýmda, hasretinle yanarým,
Devâ bulmaz yaramla, damla damla kanarým,
Ayrýlýðýn acýsý, bin ölümden beterdi.
Kalbimdeki sýzýyý, hiçbir þey dindiremez,
Büyüyen hasretimi, þu gönül sindiremez,
Kalbime taht kurdun sen, hiç kimse indiremez,
Ayrýlýðýn acýsý, bin ölümden beterdi.
Akþam olup da rûhum, ýssýzlýðý bürürken,
Karanlýk sokaklarda, adým adým yürürken,
Virân olan dünyamda, bedenimi sürürken,
Ayrýlýðýn acýsý, bin ölümden beterdi.
Vücudu iklimimin, sebebim sendin baba,
Öyle yalnýz kaldým ki, günlerim sensiz heba,
Cismin uzak olsa da, olamam senden cüdâ,
Ayrýlýðýn acýsý, bin ölümden beterdi.
Uzaklarda olsam da, gölgen bana yeterdi.
Muzaffer KÖNDEL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.