tutunma umut tutunma hayallerin dallarýna onlar da hayýr olsaydý býrakmazdý yapraklarýný hovardalýða meçhulun kollarýnda, ne olduðu belirsiz bir geleceðe, var olmaktan vazgeçtim ben sen bana yar olmaktan bahset çizerlerken zamanýn yüzsüzlüðünü basarlarken ömrün kalpazanlýðýný, bozuk para gibi harcamak tek onlara mahsus galiba...
unutma umut unutma bugün varsak yarýn yokuz belki bugünü yaþa bugünü yaþat her an öleceðimiz gibi sevdiysek sevilelim güldürdüysek gülelim güzelliðin kulvarlarýn da beraber beraberce, geriye ne kaldý ki þuracýkta belki bir nefes belki bir soluk belki bir andan bir an kuytularýn inlerin de yalnýzlýk göbek atarken cümbüþ olacak öylede böylede zaten...
yine de vazgeçme umut yine de vazgeçme senden kendinden olsada sendelemek hayatýn bir cilvesi, yüremek olmasý lazým ayakta kalmak kahrýn cesareti tüm gerçeklere inat gelmiþ iken bir kerecik dünya da denen þu mekana, açýk olsun bahtlar açýk olsun yollar buluþurlarken kucaklaþýrlarken kavþaklarýn tam ortasýnda...
(Berlin,04.11.2016)
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.