Ateşi Yakacak Ateşte Bende !
Dinle ben-i Adem, asýl bu, öz bu,
Ateþi yakacak, ateþte bende!
Lehv-i mahfuzdaki, yazan sýr söz bu;
Ateþi yakacak, ateþte bende!
Yeterki mü’minler görmesin onu,
Beslensin sadece, yiyip bu teni!
Yedi kapýsýna süreyim caný;
Ateþi yakacak, ateþte bende!
Sermayeyi burdan toplarsak hakça,
Zikri tâlim etsek, tefekkür çokça,
Ölümü düþünüp, ders alsak sýkça;
Ateþi yakacak, ateþte bende!
Sâdýklar Cem’inde, toplansak dursak,
Azgýn nefsimizin, gemini vursak,
Üçler yedilerden, muhabbet dersek;
Ateþi yakacak, ateþte bende!
Kýrklar can da gezer, mekândýr sîne,
Tahdidi imkânsýz, nazar her yöne!
Ancak ceset süsler, meyleden ten’e!
Ateþi yakacak, ateþte bende!
Onsekizbin âlem, halkoldu ona,
Onun hürmetine, makamlar sana,
Muhabbeti Umman, dalmayý dene;
Ateþi yakacak, ateþte bende!
Muhabbetle dol ki, nûr olup ýþý,
Iþýðýn þavkýyla, düzelsin þaþý,
Gülistân misali, âþýðýn döþü;
Ateþi yakacak, ateþte bende!
Ozan Ýlo’m dem’i, döküldü sözler,
Ýnsanlýk hâline, döþümüz sýzlar,
Almaz bu kelâmdan, imândan yozlar;
Ateþi yakacak, ateþte bende!
05.04.2008/00.33
Sosyal Medyada Paylaşın:
İlhami ERDOĞAN/Ozan İlo Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.