Yaþadýk hep onun bunun için Kendi evimiz hapishane Dýþarýsýda, Kafamýzýn içinde; hep elalem ne der? Yaptýðýmýz Yapacaðýmýz herþeyde
Yediðimiz yemekte Giydiðimiz elbisede Çektiðimiz acýda Hep el vardý
El alem ne der? Yalnýz deðiliz Yanlýz olsak da; Nötrdamýn kamburu gibi, Sýrtýmýzda hep el var
Ne der el alem diye diye Ölçümüz hep elalem oldu Kendimiz olamadýk bir türlü Düþününce herkese uygun olsak diye, Düþünüyorduk Bütün millet birilerine þirin görünmek için, Yeter artýk birileri çýksýn acýda olsa, gerçekleri göstersin
Biz kimiz, neyiz? Desin! Niçin yaþýyoruz Neden acýlarýmýzý elalem taþýmýyor? Peki ya biz neden el alem için yaþýyoruz?
Hani öyle deðil, böyle desek; Bir sen mi kaldýn doðrucu? El ne yapýyorsa sen de öyle yap Görmezlikten gel Bir kulaðýndan girsin, diðerinden çýksýn Diye diye Kendimiz olamadýk bir türlü
Bad Hersfeld, 22.8.1998
Zeynep Þekerci
Sosyal Medyada Paylaşın:
Digitalaskim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.