DAĞ KOKUSU ÇOCUKLUĞU
Daha özgürdüm ve daha sýcak
Baðýrarak koþardým tozlu yollarda.
Korkmazdým yaðmurun baðýrýþlarýndan
Bahar yaðmurlarýndan sonra
Bebek kokulu topraklara sarýlýrdým
Gecesi gündüzü yoktu
Hesapsýz yaþardým
Hayalimdeki evi yapardým çamurdan
Bir çalýyý at yapar koþardým
Ýstediðim kadar…
Hiç gerçek oyuncaðým yoktu
Kara taþlardan para yapardým
Minderden salýncak
Tahta parçalarýndan kamyon
Asýk suratlý bir sabahta bile
Neþe tadardým gülen aðaçlardan
Tüm tasalarým
Bir günün bacaðýnda asýlacak kadar azdý
Rahattým ve de küçük
Hiçbir acý acýtmazdý bu kadar
Dilsiz deðildi suskunluðum
Yavaþ yavaþ yoruldu bütün renkler
Solmaya baþladý çiçekler
Adam oldu çocuklar
Telaþ harmanýnda bulduk
Kýpýrdamayan insanlarý
Kýymetini bildiðim büyüdükçe
Düþündükçe uðruna geleceði sattýðým
Kötülükleri dibinde unuttuðum
Tebessüm dolu çocukluðum
Her gidiþte
Köyümde bulduðum
Gönlümün en temiz köþesinde uyuttuðum
Bir zamanlar
Kendimeydi tek kulluðum
Üstü dað kokulu çocukluðum
Mutluluk için tek umudum
Zaman celladýna karþý
Anýlarý savunmaya deðer
Gölgesinde huzur bulduðum
Miskin sulardan köpüren
Küçük gülümsemeler çeþmesi.
Birdenbire aklýma gelir
Geçmiþ günler tutar ellerimi
Baþ üstüne böyle özlemler
Alýr götürür birikmiþ dertleri
Büyüklere hala güzelliði tembihler
Benim küçük rüyam,
Çocukluðum...
11.04.2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
Rıdvan Yıldız şair Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.