Ahmak

Yapýþtý üstüne “ego”’su “ben”’i,
Kaçtýkça üstüne varýr ahmaðým.
Bir kaç süslü cümle kurunca hani;
Kendini zirvede görür ahmaðým.

Ötsün çöplüðünde görmeyin onu!
Korkarým, sürünmek olacak sonu.
Býraksan kendine, kýçýnda donu
Islanýr, kurumaz, çürür ahmaðým.

Muhatap alýnca “adamým” sanýr.
Yoksa sorarým, onu kim tanýr?
Adam olan zaten laftan utanýr.
“Ýt ürür kervan da yürür” ahmaðým.

Gözü fýldýr fýldýr döner ha döner,
“Kimin atý hýzlý hep ona biner.”
Üstüne varýnca korkudan siner
Sýrtýný dönünce ürür ahmaðým.

Koyun canýn, kuzu sütün derdinde,
Dedim ya; “ahmaðým etin derdinde.”
Sahnede, makamda, setin derdinde
"Gel" dersin, ayaðýn sürür ahmaðým.



Sosyal Medyada Paylaşın: