Bu sabah ne kadar güzeldi anne! Derin bir uykunun ardýndan Görülen o güzel rüyalardan Bir öpücükle kaldýrýlmak ne güzel... Bu yýl yaðan karý sen müjdeledin Babam, ben, sen pencerenin kenarýnda Hayran kaldýk o güzelliðe bir kez daha Ýçimiz kýpýr kýpýrdý, gözlerimiz ýþýl ýþýl... Bu yýl yaðan ilk kardý; Oysa, oysa senin gördüðün son kar... Sabah bizi uðurladýn güler yüzünle Ne heyecanlarla, umutlarla çýktýk evden Babam iþe, ben okula, sense evde. Bilirsin anne ders, tenefüs, oyun Bir de yaðan þu güzelim kar Bilmiyorum, mutluydum iþte... Derken akþam oldu, biz eve geldik Ama sen yoktun anne. Ne kapý açýldý, ne sen bizi karþýladýn Komþular çýktý dýþariýboynu bükük Öðrendik ki hastalanmýþsýn anne. Koþtuk, gittik hastaneye Hastane giriþiydi anne! Yanýmýzdan bir sedye geçti Üzeri örtülüydü Üzüldük, yazýk dedik Oysa kime yazýktý anne? Bir hemþireye seni sorduk Bize o sedyeyi gösterdi anne. Allah, dedim! Annem gitti, yok Yani benim güzel annem artik ölü müydü? Anne dedim, kostum yanýna Senden çýt yok Niye anne, niye konuþmuyorsun? Melek yüzlü annem, anneciðim, Sunu hiç unutma: Her þeyin bir nefese baðlý olduðu þu dünyada ben seni alacaðým tüm nefeslerde seveceðim. Ama þunu da unutma; ne kadar nefes alacaðýmý bilemem. Belki bir, belki bin. Ben hep seninleyim ANNEM...
AYÞE AKAY Sosyal Medyada Paylaşın:
sairakay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.