ÖLÜM AYRILIKLARI*

Buz gibi zamanlarýn farkýnda olmadan geçen
Gecede gündüzde
Ýncinen ruhlarýn gölgesinden geçtik.
Hayat bizi bir anda
Sessizliðin çýðlýklarýyla buluþturarak
Depremlerle içimizi yararak
Betonlarýn altýnda sevdiklerimizi býrakarak
Ölüm ayrýlýklarýný taþýttý bedenimize.

Topraða rehin yürekler
Kimseye hoþça kal demeden
Son bir yudum su bile içmeden
Sonsuzluðun vedalarýný yaþattý bize.

Acýlarýmýzý gökyüzüne þikayet ettik
Ýçimizi hüzün damlacýklarýyla doldurduk
Topraðýn kokusu içimize çektik
Ama ölüm ayrýlýklarýnýn
Kalýcý acýlar bahþetmesinden
Kendimizi kurtaramadýk.

Yaþlý gözlerin aðýtlarý
Etrafýmýzda yankýlandý.
Vefat edenlerin acý haberleriyle
Gözyaþlarýmýz durmadan aktý.
Kýrýk kanatlarýmýz yerden yere savruldu.
Biz ayrýlýk limanýnda çýrpýnýp dururken
Esen poyrazýn karanlýklarýna uçtuk
Ve ölüm ayrýlýklarý hayatý bize mezar etti.
Bir daha hiç göremeyeceðimiz bedenlerle
Dolup taþtý vatanýmýz.

Mehmet Öksüz
Sosyal Medyada Paylaşın: