CANIMI SEN AL...

Gecenin en derininden,
Seherin cýlýz ýþýklarý
Düþerken odama;
Sen ile sensizlik arasýnda
Göçüp gitmiþim sanki bu alemden...

Bulutlardan bakarkan
Yýldýzlardý göz kýrpan bana
Karanlýk þehirlere,
Dinmiþti sanki içimdeki azap.
Ay’ dý hilâl olup dolanan boynuma...


Gecenin en koyusunda
Ateþ böceklerinin aydýnlattýðý
O karanlýk yollarda
Ýçime korku düþtüðü anda
Bir ýþýk gördüm,uzakta!...


Göz kýrpýyordu,
Göremediðim karanlýklardan.
Yýldýzlar kadar parlak,
Güzeldi.
Sanki!..
El sallýyorlardý melekler uzaklardan...


Gözlerin gibiydi masmavi gök yüzü
Kýr çiçekleri açmýþ her yanýmda
Gül dallarýnda bülbüllerin nazý
Gün doðarken seherlerin ayazýnda...


Saðýmda gelincikler solumda papatya
Pýnarlardan akan suyun gam yüklü sesi
Masmavi gök yüzünden sendin bakan
Dedim!... iþte gönlümün Prensi.

Þu sözü!..
Kanýmla yazarcasýna Topraða
Canýmý sen al, diyordum.

Ama,
Her þey geçip gitmiþti çoktan
Uyandým ki mutlulukdan gülüyordum...




Serap Yüreðimsin Bozkurt
Sosyal Medyada Paylaşın: