yine sessizim

bazen düþünüyorum, gram düþünülmemesi gerekenler varken
biz ne diye kendimizi üzüp dururuz, meþgulüz durup dururken
hüznün belli eder bakýþlardan ve gözler de sabit bir noktada
yani; insanda mevcut bir et parçasý var ki, her seziþi intifada

artýk sessizliðinde dilini öðrenmem gerekecek
kendimle baþ baþa kalmanýn tadýna varacaðým
artýk kendi dünyamda nefes almayý öðrenecek
hüznün yapraklarýyla üþüyen gönlümü saracaðým

kýyýya vuran dalgalar bir kaçýþ yoksa kavuþma mý?
belki de hissettiðin özlemlerin, martýlarýn çýðlýðýdýr
farzet ki yüreðinden kopanlar kendini attý boþluða
sessiz kalmak,kendi dünyanda bir avuntu çýraðýmýdýr?

hadi söyle son sözünü de sürünmesin yerler de
ben yine seninleyim;yüreðimdesin,görmesemde
yarým kalmýþ bir samimiyetin derin olurmuþ izleri
bu bendeki gerçekti,söylüyorum,sen söylemesende

kalbimin bir sarayý vardý nevi þahsýna münhasýr
rüzgar estikçe yapraklarýda, tutarmýþ sessiz bir heyecan
ve sanarmýþ ki; gönül sevdalýsýna besleseymiþ muhabbet
gönül isterse sýðarmýþ ister saraya isterse yer minderi bir hasýr
yusuf erdoðan
Sosyal Medyada Paylaşın: