aşk olur belki hayatın molası da...

hiç molasý yok mudur yaþamýn
sözcükler direnirken rüzgara
savrulurken bir yaprak gibi
kuru ayaz, bu kuru son baharda
hasret midir, özlem midir hayat

yolun sonu da görünüyorken daha
Heyyy, otur diyor yalnýzlýðým,
sabret, dinle biraz kendini..!
oysa bir þehir kadar kalabalýk,
bir o kadar gürültülüyüm þimdi

hadi kalk yüreðim, yolumuz uzun
düþ önüme de gidelim son bahara
kýþ ayazýnda eriterek karlarý da
deðen her kar tanesinde tüketelim
harcayalým kalan son yaþamý da..!

ben çok yoruldum artýk hayat..!
uçamýyor, koþamýyorum da kuþlara
kurtulamýyorum da bu aðýr yükten
sýrtýmda taþýdýðým koca dünya’dan
kaçamýyorum kaybolduðum þehirden

þehirler, þehir büyüdükçe gözümde,
minicik yüreðim küçülüyor göðsümde
iç sesi olsa da hiç sesi yok artýk
sýðmaz, daraldýkça göðüs kafesim,
yaralý kalbim hissiz soðuyan gecede

biliyorsun, hüzün olmadan neþe olmaz
darlýk çekmeden bolluk olmayacaðý gibi
acý çekmeden de mutlu olunmuyor iþte
hayat yaþayarak öðretse de bunu bize
en güçlü halimiz en yalnýzlýðýmýzda

ne yoklukla ne hiçlikle korkutulamaz
parçalayamaz soðuk hasretler yüreðimi
aksine ýsýtýr, düþler kurulur aþka dair
dalgalar gibi vurur yüreðinin kýyýsýna
sarýlýr, hayaller kurarsýn belkide...

sonra ateþ olur tan kýzýllýðýnda gece
zor gelse de artýk kendim olmak bana
duru, sessiz ve arsýz yalnýzlýðýmda
aþka dair gün baþlar ömrün ayazýnda
üþüyen yüreklere güneþ doðarken daha

aþk olur belki hayatýn molasý da...


Serdar Coþkun...
Sosyal Medyada Paylaşın: