"kapýlarý kapanmayan bir banliyö treniyim ve duraðýnda bir genç; boynunda kabartmalý haç, ve keþmekeþinde þehrin ; bir nefes alacaðýn Eminönü martýlarý ile yýkýk surlarýn ardýndan eþsiz maviliklere kavuþacaðýn yer son duraðým..."
-eski sevgilerim- gecenin sessizliðinde birer birer düþersiniz aklýma bilet kuyruðundaki yolcular gibisinizdir kiminin siyah gözleri kiminin zarif elleri bazýsýnýn çýlgýn gülümsemesi hepiniz farklý vagonlardasýnýz cam kenarýnda derin düþünceler içinde kendi kendine gülen ve koridorda tek baþýna baðýran iþportacýyý boþ gözlerle izleyen
aðýr aðýr dönen demir tekerlekler ve gýcýrdayan kapýlar bu unutulmuþ hatta hepiniz suskun ve tekli koltuklarda oturan, düþünceleri ile baþ baþa kalýp; koridorda baðýran iþportacýyý duymayan belki aþký belki kainatý düþünen yolcularsýnýz sizler eski sevgilerim
Sosyal Medyada Paylaşın:
neciperdogan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.