sensizliğin şehrinde

ne zaman aklýma takýldýn,
ne zaman kalbime düþtün bilmiyorum.
bildiðim tek þey,
aklým ve kalbim arasýnda bir yerlerdesin.
ve hunharca üþüyorum.
oysa kýþýn gelmesine daha çok vardý.
kýþ gelmeden içime karlar yaðdý.
biliyor musun?
günlerim hep seni düþünmekle geçiyor.
kaç ayaz vurdu yüreðime,
kaç poyraz meyletti koynuma sokulmaya,
ve kaç kýraðý düþtü kirpiklerime bilmiyorum.
sanki bir býçak üstünde yürüyorum,
sanki kör bir kurþuna hedef olmuþum,
paslý bir kapýnýn ardýnda seni bekliyorum.
ya gelirsin, yada gelmezsin bilmiyorum,
ama seni bekliyorum.
yalnýzca seni.
sonra korktuðum yalnýzlýk deðil aslýnda,
aslýnda seni görmemek ürkütüyor beni.
ya seni hiç görmeden,
hiç gözlerine bakmadan,
hiç saçlarýna dokunmadan,
ve hiç sarýlmadan,
ve doyasýya öpmeden ölürsem,
o zaman bil ki,
ben asýrlar önce ölmüþüm.
sensizliðin þehrinde.

ibrahim dalkýlýç
Sosyal Medyada Paylaşın: