evham

kimse kendisiz gitmiyor bi yere
kilidi bozuk bavul gibi taþýyor yanýnda kendi
öz bedenini
sular gibi peþisýra yaþlý kumrular
ve çocuklar


her güneþ battýðýnda keþke kaldýrýp yüzünü baksa güne
nasýl topraða sýmsýký sarýlýp kýrýldýðýný
ondan sevmesi bu denli sabah kuþlarýnýn þarkýlarýný
elinden gelen bu

kapý açýlýr
seyrelir bi iki gülüþ sýkýlýr el
içi boþ ev gibi dolar içeri sessizlik
evvel ölüm arkam sobe
bi de küçük pencere
dibi kuþ tutmuþ
evham

ellerim var ya en çok
o ýtýrlý o
deliþmen kavi sardunyadan bi
dal gibi
tutunurdu allah a
aðýr büyürdü yoklayýp
saðý solu
lambasýz akþamlarda duvarlarda gezinirdi badi
kuþ olurdu
kanat var o zamandýr hep parmaklarýmda
kaldýr bak taþlarý



ah allah
durdura babama benziyor yüzüm
bu çok sena bi þey
o orada ekildiði yerde topraðý yaracaðý günü beklerken tohum
ben hasadý bekleyen gelgeç dane
ayný þeyin parçayýz biliyorum
hangimiz er ama
hangimiz merdane

ne çok minnetim var sana birikmiþ
ne çok önü arkasý dolu sayfam
sen bana öl de gel diyorsun
ben kapanýyorum sevgine senin
kolay deðil sevdiklerinden ayrýlmak







Sosyal Medyada Paylaşın: