Sevda kuþun kanadýnda uçuyor ürkütüyorsun hep sizi görüyorum düþümde uyurken ölüm döþeðindeyim sanki; þu pencereyi aç. bana ýþýðý göster sokaklar, parklar, meydanlar aðarmýþ! kirli kokan kýþý kentlerin harabesi bu sis bu duman kasvetli havasýnda uzanýyor soluklanýyor yaþam!
yaþanasý deðil aslýnda bu dünya ak saçlý olana kadar
þimdi saðlýðýn iyi iþtahým yerinde önü açýk bakýþýmda pencerem batýya doðru yol alýyor sol yanýmda otobüs:
raslantýsal deðil, köylü ve iþçi yalnýz býrakýlmýþ egemen düþüncenin soyutlanmýþ cýlýz bir devrimin alevlendirdiði kývýlcýmlarýndan dil çýkarýyor ancak dibini aydýnlatýyor mum:
gelgitlerle boðuþuyor sürünüyor umudum: köycükler, kirpiklerinde konuþlu ok! hadi kanat kanabildiðin kadar yüreðimin içinde, ruhumda yaran derinde balçýkla sývandý tutun kaldýrýn kollarýndan kuruyan nehirleri yaþama aþkýný körüklesin yel deðirmenlerinin rüzðarlar
karþý daðýn kenarýna sýðýnan kalbim deðiþti zaman rüzðarlarý topluyor yel deðirmenleri vakit hazan kýzýllandý yapraklar d’üþüyor pul pul savrulan saçlarýndan..
Nurten Ak Aygen 25/10/2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
NurtenAk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.