Suskunluðunu dizginliyorsun
Yüzün sonsuzluðun itaatkâr karanlýðýna dönük
Ýçinin bütün ýþýklarý sönük!
Bir keder bulutu geçti baþýnýn üzerinden
Alnýnýn ortasýna gudubet hikâyeler çiseliyor
Gökyüzünü topraða sýðdýran baban geliyor aklýna
Buram buram toprak kokuyor geçip giden mevsimler
Ýki altý nöbetçisi gibi ölesiye üþüyorsun!
Sonra mürüvvet mevsiminde bir oðul sýzýyor içine
Avuçlarýnýn ayasýna hohlarken, uzaktan göz kýrpýyor kerata
Gýdýsýndaki evlat kokusu genzine yayýldýkça ýsýnýyor için
Yýldýzlar ýþýldýyor gecenin gövdesinde, yaþamak istiyorsun!
Suskunluðunun dizginlerini söküp atýyorsun!
Yüzünde mutluluðun dayanýlmaz rehaveti
Bütün ýþýklarý açýyorsun!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.