kendimizce
biz topraktýk
karýn tokluðumuza aþ
gönül açlýðýmýza aþktýk
kimi gün baþaktýk güneþin avuçlarýnda açan
kimi günde uzanabildiðimiz kadar berekettik kendimizce
suyduk biz
kendi içimize akan ýlýk bir nehir misali
akabildiðimiz kadar ýrmak yeþili
coþabildiðimiz kadar deniz mavisiydik
bir içim su damlasýydýk, hayattýk kendimizce
aðaçtýk
daldýk uzanabildiðimiz baharlara
tutunabildiðimiz kadar yaprak
açabildiðimiz kadar çiçektik
derinliðimize kök içimize sürgündük kendimizce
alabildiðine gökyüzüydük
yükselebildiðimiz kadar bulut
yaðabildiðimiz kadar saðanak
doðabildiðimiz yarýnlar kadar da güneþtik
kuþaktýk her renkten göðe kendimizce
dolu dolu Anadolu’yduk
medeniyettik uzanabildiðimiz tüm coðrafyalarda
sarabildiðimiz kadar kucak
açabildiðimiz kadar yürektik
her ezgiden her dilden türküydük kendimizce
duaydýk
hem kölesi hem efendisi olduðumuz bu aþkýn kutsallýðýna
sona yeminli bir ilktik
sestik, nefestik ve ölüm kadar da gerçektik kendimizce…
ilhanaþýcýekimikibinonaltý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.