Her ayrýlýk sonrasýnda, antika kutusundan farksýz bir gar’dan, vaktinden önce kalkan bir kara tren mutlak vardýr, Her sirenin’de, Akýl tutulmasý acýnýn gri rengi hüznün gözyaþýyla birlikte eflatuna çalan tonu, Kendi baþýna kalan yalnýzlýðýn moraran rengindeki duman rengi sessiz çýðlýðý, titreyen ellerde salýnan ýslak mendiller. Güz mevsimiyle ayrýlýðýn bölünmez kardeþliðinde deðiþmez ritüellerdir bunlar.. ....Mete Tekçe...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mete tekçe Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.