Þair’im bir þiirinde
Þairem yüreðine saðlýk diyorsun ya
Bir de soruyorsun insan satýlýr mý diye
Satýlýr can,satýlýr.
Hemde öyle bir satýlýr ki,itiraz bile edemez
Örnek mi istiyorsun iþte ben,
Daha ben körpe iken,
Bir kurbanlýk misâli
On dokuz yaþýmda baþlýk parasýna satýldým
Ah þu paranýn gözü kör olsun
*
Gençliðimi,hayallerimi,benliðimi,
Yarýnlarýmý beni,benden çaldý
Kopartýp aldý benden genç kýzlýk hayallerimi
*
Eyyyy Ýstanbul,ah Ýstanbul ahhhh
Sana ne kadar sövsem,
Ne kadar isyan etsemde duymazsýn beni
Ýstanbul senin gelmiþine,geçmiþine
Ben ne edeyim söyle bana ÝSTANBUL
*
Ben isyân etmeyim de kim etsin söyle bana
Seni köhnemiþ,koca bunak Ýstanbul
Beni benden aldýðýn yetmemiþ gibi
Birde sevdiðimi aldýn elimden..
*
Bir sabah
Annem haydi Ýstanbul’a gidiyoruz deyince
Öyle sevinmiþ,öyle sevinmiþtim ki
Ýstanbul’u adýný duyunca,oysa
Nerden bile bilirdim ki
Kaderimin bana aðlar ördüðünü
*
Henüz ömür baharýmýn baþýndayken ben
Bir kurbanlýk gibi satýldým,
Hiç bir þey yapamadým,
Kaldým sende çaresiz,
*
Kimin umurunda,kime ne benim hayallerim.
Ömrümde hiç görmediðim
Bir erkek vardý karþýmda
Annem dedi kýzým bu senin kocan
Hayýr dedim direndim,aðladým,çýrpýndým,
Duymadý,duyulmadý çýðlýklarým..
Sen’de duymadýn eyyyyy Ýstanbul..
*
Oysa ebeveynlerim baþlýk parasýný almýþ,
Nikahýmý bile kýymýþlar çoktan.
Geri dönüþü yok artýk buradan dediler.
Vedalaþýrken Anne beni burada býrakma dedim
Yalvardý,aðladým faydasýz yakarýþlarým
Beni hiç dinlemedi bile.
Kala-kaldým öylece
Kapýda bindi otobüse býraktý gitti..
*
Oysa benim de hayallerim vardý
Ben beyaz bir gelinlik baþýmda papatyalardan
Bir tacým olsun isterdim
Ah istanbul ahhh
Sen benim hayalerimi çaldýn istanbul
Her iki cihanda senden davacýyým Ýstanbul
Müzeyyen Yavuz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.