Karanlýðýn ipine asýyorum kendimi her gece. Kimseler görmüyor, Kimseler sormuyor ‘’Niye?’’ Diye. Asýlsýz duyduðum sesler Çoðaldýkça çoðalýyor çevremde. Nefesim daralýr Tekrar tekrar bu intiharýn eþiðine geldiðimde. Hýçkýrýklar çýrpýnýr avuçlarýmýn içinde ‘’Son bir umut’’ dercesine. Adeta sýr gibi gizlenir aþklar Söylemekten yýpranmýþ þarkýlarýn ezgisinde. Dönüþü olmayan yollarda Görünmez olur gidenlerin ayak izleri Ve ben bir gece daha Karanlýðýn ipine asarým kendimi. E. Yavuz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Emine Yavuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.