Küllerinden varolur yalnýzlýk her gece ölü doðar çocuklarýn hepsi hiç kimse kesmez göbek baðýný binlercesi dökülür kasýk aðrýsý olur gözleri parlar karanlýkta çocuklarýn kirli suratlarla sýnanýr insanoðlu jilet çiðnemek gibi olur hayat bazen bir yumruk oturur boðazýna yutkunamazsýn
Sokaklarýn delirmiþ kaldýrýmlarý vardýr inanmaz kimse her gece að atarlar cam kýrýðý adamlara sadece ay ýþýðý ve þüpheli silüetleri karanlýðýn poþete batmýþ tutkal çocuklar alnýndan öper terk edilmiþ hayallerin