EFENDİM
Dev aynasý bilmem ismini duydum
Böyle bir tevekkel kulum efendim
Kendimi zerreden aþaðý saydým
Boyumu aþmadý kolum efendim
Kýrýldým kýrmamak için direndim
Düþe kalka bu hayatý öðrendim
Baþý sýkýþanýn iþin görendim
Ýyiliðe buldum zulüm efendim
Ömrümce hep öz yaðýmda kavruldum
Bazý zabit durdum bazý savruldum
Þükür ne eðildim nede devrildim
Bir’e yaslamýþým dalým efendim
Cahillerle hiç olmadý pazarým
Daim ehil meclisinde nazarým
Hatalýysam öz özüme kýzarým
Budur benim tek zevalim efendim
Övünmedim servetimle varýmla
Benim davam yüzümdeki arýmla
Bir oðlum bir kýzým cefakârýmla
Hakkýyla bitirmek yolum efendim
Mizani’yim insan olmak niyetim
Bu uðurda çok ödedim diyetim
Arz ettim böylece hal vaziyetim
Böylesi bir garip halim efendim
Ozan Mizani (Taner Karataþ)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ozan Mizani Taner Karataş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.